Een tiAnnechien Broekmeijerjd geleden, het moet in 2009 zijn geweest, zag ik bij ons in de plaatselijke bode een kleine advertentie staan: “gezocht lid Raad van Toezicht voor een op te richten poppodium”. Dat trok mijn aandacht, dat klonk interessant.

Allereerst zat hem dat in het poppodium. Als de groot en breed (niet letterlijk nemen ;-)) muziekliefhebber, die ik ben, vond ik het een interessante omgeving om me mee te verbinden. Wat mij betreft ging het ook om iets te doen voor de regio, daar wil ik me wel mee bezig houden.

En dan toezichthouder zijn, daar wist ik helemaal niets vanaf.
Wat houdt dat in? Wat doe je dan? Hoe moeilijk is het? Heel eerlijk, ik had toen werkelijk geen idee wat dat inhield. Ja iets met toezicht of controle, maar verder….? Er werd in de advertentie wel iemand gevraagd met een marketingachtergrond. Check! Maar toezicht houden? Weet jij wat het inhoudt? Daar kom ik later in dit artikel op terug.

Dus ik heb maar een mail gestuurd, je weet maar nooit toch? Ik denk dan vaak: niet geschoten is altijd mis, en ik kan altijd nog nee zeggen. En als zij nee zeggen, dan is dat jammer, maar wat heb ik dan verloren?
Vervolgens heb ik een gesprek gehad met de betrokken gemeenteambtenaar, en toen hup, op naar de eerste kennismakingsvergadering van de beoogde Raad van Toezicht …. Bleu was ik op dit vlak, zo blanco als wat. Geen idee wat er van me verwacht werd, wat ik kon verwachten of wat ik te doen had.

Ik ben gaan luisteren, observeren. Mijn onzekerheid toen maakte dat ik dat dat zij allang wisten wat we moesten gaan doen, Ik had ook het idee dat de andere beoogde leden elkaar allemaal kenden, en dat zij veel ervaring hadden in ‘dit werk’. Achteraf, in de loop van de jaren, weet ik wel beter ;-).

Was het een domme actie hierin te stappen, onbezonnen? Misschien wel en toch: nee, voor mij niet. Hoe ontdek je anders nieuwe mogelijkheden voor je eigen ontwikkeling?

Nog nooit gedaan
Met de gedachte “ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” heb ik toen besloten mee te doen. We gingen aan de slag. Het voelde voor mij behoorlijk als in het diepe springen. Een stichting oprichten…. Eehh. Statuten, reglement, naar de notaris en het moment van de handtekening. Dus ja, mijn handtekening staat op de oprichtingsakte van dat poppodium. Misschien een ego-dingetje, maar wel een om trots op te zijn .

Dus toen was ik toezichthouder, lid van een Raad van Toezicht. Aan de slag… Wat gaan we doen? Wat moeten we doen? In versnelde vogelvlucht: ik ging onderzoeken, leren, me van alles afvragen. Er waren momenten teveel willen besturen, de verantwoordelijkheid nemen, spanning voelen. Gesprekken met elkaar, met de bestuurder, met de wethouder. Een grote sprong in het diepe.

Begeleiding
Op een bepaald moment besefte ik, dat ik in de eerste jaren heel graag begeleiding had gewild. Iemand met ervaring die me uitlegde hoe dit werk werkt, waar ik op zou moeten letten, wat werkelijk de rol van een toezichthouder is. Het zou mij geholpen hebben, om dit vak sneller effectief en zinvol te kennen en uitoefenen.

Nu ik dit schrijf, 12 jaar later, heb ik meerdere toezichthoudende functies gehad en heb ik het een van mijn vakgebieden gemaakt. Dit is bij een paar culturele organisaties, en ook een stichting in onderwijs en kinderopvang. Inmiddels weet ik wat het werk inhoudt, wat je als toezichthouder of commissaris wel en niet doet. Deels door het mee te maken en ook door schade en schande te onderzoeken. Ik heb veel zelf geleerd, vanuit onwetendheid in het begin niet durven vragen, overleggen of sparren… stel je voor dat ze me dom vinden, of te onwetend.

Ik streef er bij elke raad waar ik in zit naar om nieuwe toezichthouders te werven, ze in een traineevorm ervaring op te laten doen of in ieder geval als een mentor te begeleiden in dit vak.

Waarom?
Waarom schrijf ik dit artikel voor jullie? Wat hebben jullie hiermee te maken? Ik schrijf dit voor jou, vooral om je bewust te maken van dit werk en de mogelijkheden ervan.

Jij bent immers als ondernemer of bestuurder druk met je organisatie, je werk. En dat is echt wat anders dan toezicht houden. Maar jij hebt je opleiding(en) gedaan, je hebt ervaring in je vak en zeker weten heb je een visie op de maatschappij, bepaalde branche. Heb je ook de behoefte om meer te doen, voor jezelf en voor de maatschappij? Dus waarom zou je dat alles niet ook inzetten in een toezichthoudende functie?

Je doet ertoe
Je zorgt er, met je collega-toezichthouders, voor dat organisaties hun werk op de goede manier doen. Deze organisaties werken immers met jouw en mijn belastinggeld. Jij wilt toch ook dat dat op een goede, zinvolle manier besteed wordt?
Je kunt hierbij denken aan stichtingen in de cultuur (museum, poppodium, orkest), in het onderwijs (PO, VO, …), in de zorg… Of je kunt commissaris worden bij bedrijven, woningcorporaties, NGO’s….

Daar kun je jouw kennis, ervaring en inzicht voor gebruiken. En er is meer! Het versterkt je kennis en je ‘cv’, het is een manier om te netwerken, contacten op te doen en je als professional te presenteren. Is dit interessant voor je?

Voor mij heeft het veel gebracht. Hoe onzeker ik begon en nu veel meer overtuigd ben van, niet alleen toezicht houden, maar mijn hele professionaliteit. Ik heb mijn netwerk uitgebreid met een groep, waar ik eerst weinig contacten had en ik heb er werk uit gehaald!

What’s in it for me? Genoeg!

Geschreven door Annechien Broekmeijer, Commissaris en lid van de RoundTable 4 Topvrouwen. Heb je interesse om commissaris te worden en zoek je een ervaren commissaris als mentor? Neem dan contact op via www.mentor4talent.com en vraag informatie aan of schrijf je in voor de nieuwsbrief